حدیث آمده است: صِراطَ مَنْ انْعَمْتَ عَلَیهِمْ غَیرِ الْمَغْضوبِ عَلَیهِمْ وَ غَیرِ الضّالّینَ و باید اینطور خواند. آنگاه کلمات قرآنهای خودشان را در حاشیه آنها عوض میکردند. چند سال پیش اینها مشغول شدند به چاپ کردن قرآن خودشان، آیت اللَّه بروجردی متوجه شدند و فوراً جلو چاپش را گرفتند و بردند در دریا ریختند. وای به حال اینکه قرآنها چاپ میشد و به دست یهودیها و مسیحیها میرسید و میگفتند مسلمانها که میگویند قرآن ما تحریف نشده است، حالا خودشان یک قرآن دیگر در آوردهاند که با قرآنی که دارند خیلی اختلاف دارد.

چند سال پیش طلبهای بود در قم و در آن موقع چیزی که من در قیافه او نمیدیدم نجابت بود. میدیدم همه از او دوری میکنند، و تا حدود مطوّل هم بیشتر نخواند و بعد رفت. یک وقت ما متوجه شدیم که در آباده شیراز برای خودش [1] ...

اینجور ضربهها اینها به پیکر دین زدند. گفتند قرآن اعتبار ندارد. البته نگفتند قرآن را نخوانید؛ گفتند قرآن را بخوانید، قرآن را ببوسید، اما قرآن را نفهمید. این یک ضربه بزرگی به عالم اسلام بالاخص به عالم تشیع زد به طوری که بعدها اساساً مفسرین شیعه رعبشان برداشت که قرآن را تفسیر کنند، از تفسیر کردن ترسیدند.

جریان اخباریگری، این تعصب افراطی احمقانهای که راجع به اخبار پیدا کردند که صحیح و ضعیف را با هم یکی دانستند، یکی از آن جریانهای فکری خطرناکی است که در دنیای اسلام پیدا شد و اثرش هم جمود فکری است، همان چیزی که الآن ما به آن مبتلا هستیم. اینها به عالم تشیع سرایت میکند.

سخن آیت اللَّه بروجردی

من این حرف را در موقعی که آیت اللَّه بروجردی در بروجرد بودند و خدمتشان رسیده بودیم، از ایشان شنیدم و بعد هم از کس دیگری نشنیدم و خیلی تأسف خوردم که چرا سؤال نکردم. ایشان برای پیدایش این جریان فکری یک ریشه دیگری به صورت احتمال و حدس به دست میدادند، میگفتند من حدس میزنم که فکر اخباریگری در میان مشرق زمین ناشی از فکر مادیگری در مغرب زمین بوده است. چون مقارن با پیدایش اخباریگری، در مغرب زمین عدهای پیدا شدند که