کافران و مؤمنان انعکاسی از جبههگیری زیربنایی استضعافگران و مستضعفان است، دروغ محض است. هرگز چنین تطابقی از قرآن استفاده نمیشود، بلکه عدم تطابق استفاده میشود.

قرآن در درسهای تاریخی خود مؤمنانی را ارائه میدهد که از متن طبقه ملأ مستکبر برخاسته و علیه آن طبقه و ارزشهای آن طبقه شوریدهاند. مؤمن آل فرعون که داستانش در سورهای از قرآن به همین نام یعنی نام «مؤمن» آمده است از این نمونه است. زن فرعون که شریک زندگی فرعون بود و فرعون از تنعمی بهرهمند نبود که او بهرهمند نباشد همین طور. به داستان او نیز در قرآن اشاره شده است [1].

قرآن از سَحَره فرعون در چند مورد به نحو شورانگیزی یاد کرده است و نشان میدهد که وجدان فطری حقجویی و حقیقتخواهی بشر چگونه در مواجهه با حق و حقیقت علیه دروغ و زورگویی و اشتباهکاری برمیشورد و به همه منافع خود پشت پا میزند و از تهدید فرعون- که همهتان را عنقریب به دار خواهیم زد در حالی که یک دست از یک طرف بدن و یک پا از طرف دیگر را بریده باشیم- نمیهراسند.

اساساً قیام شخص موسی علیه السلام طبق آنچه قرآن نقل کرده است قیامی است که مادیت تاریخ را نقض میکند. درست است که موسی سبطی است نه قبطی، نژاداً از بنیاسرائیل است نه از آل فرعون، اما موسی از شیرخوارگی در خانه فرعون بزرگ شد و مانند یک شاهزاده پرورش یافت و در عین حال همین موسی علیه نظامات فرعونی که در متن آن میزیست و از آن منتفع بود طغیان کرد و آن را ترک گفت و چوپانی پیر مَدین را بر شاهزادگی ترجیح داد تا عاقبت مبعوث به رسالت شد و رسماً با فرعون درافتاد.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله در کودکی یتیم و تا آغاز جوانی فقیر بود، پس از ازدواج با خدیجه ثروتمند به رفاه رسید. قرآن به همین نکته اشاره میکند آنجا که میگوید:

«أَ لَمْ یجِدْک یتِیماً فَآوی ... وَ وَجَدَک عائِلًا فَأَغْنی» [2]. در دوره رفاه بود که به عبادت و خلوت پرداخت. بنا بر اصول مادیت تاریخی رسول اکرم در این دوره باید تبدیل