که در راه خویش میدیده است یک نوع پیام برای قوم خود داشته است؛ ولی یکی از مطالبی که در پیام همه پیامبران تکرار شده است این است که: «من اجر و مزدی از شما نمیخواهم.» لهذا خلوص و بینظری، یکی از مشخصات پیامبری است و به همین جهت پیام پیامبران همواره با یک «قاطعیت» بینظیر همراه است.

پیامبران به حکم اینکه خود را «مبعوث» احساس میکنند و در رسالت خویش و ضرورت آن و ثمربخشی آن کوچکترین تردیدی ندارند، با چنان «قاطعیتی» پیام خویش را تبلیغ میکنند و از آن دفاع میکنند که مانندی برای آن نتوان یافت.

موسی بن عمران به اتفاق برادرش هارون در حالی که جامههایی پشمینه بر تن و عصاهای چوبین در دست داشتند و همه تجهیزات ظاهریشان منحصر به این بود، بر فرعون وارد شدند و او را دعوت کردند و با کمال قاطعیت ابراز داشتند: اگر دعوت ما را نپذیری زوال حکومت تو قطعی است و اگر دعوت ما را بپذیری و به راهی که ما میخواهیم وارد شوی ما عزت تو را تضمین میکنیم. فرعون با تعجب فراوان گفت:

اینها را ببینید که از تضمین عزت من در صورت پیروی آنها وگرنه زوال حکومت من سخن میگویند [1]!

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در سالهای اول بعثت که عده مسلمانان شاید از شمار انگشتان دو دست تجاوز نمیکرد، در جلسهای که تاریخْ آن را به نام جلسه «یومالانذار» ضبط کرده است، بزرگان بنیهاشم را گرد آورد و رسالت خویش را به آنان ابلاغ فرمود و با صراحت و قاطعیت اعلام کرد که دین من جهانگیر خواهد شد و سعادت شما در پیروی و قبول دعوت من است. این سخن آنچنان سنگین و باورنکردنی آمد که جمعیت با تعجب به یکدیگر نگاه کردند و جوابی نداده متفرق شدند.

هنگامی که ابوطالب عموی پیغمبر اکرم پیام قریش را- مبنی بر اینکه حاضریم او را به پادشاهی برگزینیم، زیباترین دختران خود را به زنی به او بدهیم، او را ثروتمندترین فرد خود گردانیم به شرط اینکه از سخنان خود دست بردارد- به آن حضرت ابلاغ کرد، در جواب فرمود: «به خدا قسم اگر خورشید را در یک کفم و ماه را در کف دیگرم قرار دهند، هرگز از دعوت خود دست برنمیدارم».