بنیاسرائیل را بنده خود ساختهای و آنگاه بر من منت میگذاری که هنگامی که در خانه تو بودم چنین و چنان شد؟! بدیهی است که بنیاسرائیل نه فرعون را پرستش میکردند و نه بردگان فرعون بودند، بلکه صرفاً تحت سیطره طاغوتی و ظالمانه فرعون قرار داشتند که در جای دیگر از زبان فرعون این غلبه و سیطره ظالمانه را نقل میکند که: إِنَّا فَوْقَهُمْ قاهِرُونَ [1] آنان زیردست ما و ما فوق آنها هستیم و قاهر بر آنها. و هم در جای دیگر از زبان فرعون نقل میکند که: وَ قَوْمُهُما لَنا عابِدُونَ [2] یعنی خویشاوندان موسی و هارون (بنیاسرائیل) بندگان ما هستند. در این آیه کریمه کلمه «لَنا» (از برای ما) بهترین قرینه است بر اینکه مقصودْ پرستش نیست، زیرا فرضاً بنیاسرائیل مجبور به پرستش بودند، فرعون را پرستش میکردند نه همه فرعونیان را. آن چیزی که از ناحیه فرعون و همه فرعونیان (به اصطلاح قرآن «ملأ» فرعون) بر بنیاسرائیل تحمیل شده بود اطاعت اجباری بود.

علی علیه السلام در خطبه «قاصعه» آنگاه که محکومیت بنیاسرائیل در چنگال فرعون و تسلط ظالمانه فرعون را شرح میدهد با تعبیر «بنده گرفتن» ذکر میکند، میفرماید:

اتَّخَذَتْهُمُ الْفَراعِنَةُ عَبیداً.

فراعنه آنان را عبد خود قرار داده بودند.

آنگاه این بندگی را به این صورت توضیح میدهد:

فَساموهُمُ الْعَذابَ وَ جَرَّعوهُمُ الْمِرارَ فَلَمْ تَبْرَحِ الْحالُ بِهِمْ مِنْ ذُلِّ الْهَلَکةِ وَ قَهْرِ الْغَلَبَةِ لایجِدونَ حیلَةً فِی امْتِناعٍ وَ لا سَبیلًا الی دِفاعٍ.

فراعنه آنها را تحت شکنجه قرار دادند، جرعههای تلخ به آنها نوشانیدند، در ذلت هلاککننده و در مقهوریت ناشی از سلطه ظالمانه دشمن بسر میبردند و راهی برای خودداری یا دفاع نداشتند.

. اعراف/ 127.