درگذشته است.

3. احمد جامی، معروف به ژنده پیل. از مشاهیر عرفا و متصوفه است. قبرش در تربت جام (نزدیک سرحد ایران و افغانستان) معروف است. از اشعار او در باب خوف و رجا این دو بیتی است:

و هم او در رعایت اعتدال در امر انفاق و امساک گفته است:

احمد جامی در حدود سال 536 درگذشته است.

4. عبد القادر گیلانی. تولدش در شمال ایران بوده و در بغداد نشو و نما یافته و در همان جا دفن شده است. بعضی او را اهل «جیل» بغداد دانستهاند نه اهل «جیلان» (گیلان). از شخصیتهای جنجالی جهان اسلام است. سلسله قادریه از سلاسل صوفیه منسوب به اوست. قبرش در بغداد معروف و مشهور است. او از کسانی است که دعاوی و بلندپروازیهای زیاد از او نقل شده است. وی از سادات حسنی است. در سال 560 یا 561 درگذشته است.

5. شیخ روزبهان بقلی شیرازیکه به «شیخ شطاح» معروف است، زیرا شطحیات زیاد میگفته است. اخیراً بعضی کتب او وسیله مستشرقین چاپ و منتشر شده است.

این مرد در سال 606 درگذشته است.

قرن هفتم

این قرن عرفای بسیار بلند قدری پرورانده است. ما عدهای از آنها را به ترتیب تاریخ وفاتشان نام میبریم:

1. شیخ نجم الدین کبرای خوارزمی. از مشاهیر اکابر عرفاست. بسیاری از سلاسل به او منتهی میشود. وی شاگرد و مرید و داماد شیخ روزبهان بقلی شیرازی بوده