متمادی تدریس کرده و شاگردان بسیاری تربیت کرده است. مرحوم جلوه در سال 1238 متولد شده و در سال 1314 درگذشته است. مرحوم جلوه بیشتر طرفدار بوعلی بوده و به فلسفه ملاصدرا اعتقاد چندانی نداشته است. وی اهل اصفهان است و به تهران مهاجرت کرده است. جلوه شاگرد میرزا حسن نوری و میرزا حسن چینی از شاگردان ملاعلی نوری است. گویند جلوه ابتدا که به تهران آمد، به قصد رفتن به سبزوار و استفاده از محضر حاجی سبزواری (که نیم طبقه بر او مقدم است) بود ولی منصرف شد و در تهران رحل اقامت افکند. جلوه و حکیم قمشهای و آقاعلی مدرس سه مدرس نامداری بودند که حوزه تهران در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم بر محور وجود آنها میگردید، ولی دو رقیب جلوه بر او از نظر علمی تقدم داشتهاند. غالباً شاگردان آنها مانند افرادی که در ذیل نام حکیم قمشهای یاد کردیم مشترکند و شاگردان هر سه نفر بودهاند.

طبقه سی و یکم

1. میرزا هاشم اشکوری رشتی. از اساتید مسلّم فلسفه و عرفان زمان خود بوده و شاگردان بسیاری از حوزه پر برکتش برخاستهاند. او یکی از ارکانی است که واسطه انتقال فلسفه و عرفان به طبقات بعدی است. شهرتش و امتیازش از هم طبقه هایش به تخصص در عرفان نظری است. مصباح الانس فنّاری را که شرح مفتاح الغیب قونوی است حاشیه کرده و چاپ شده است؛ متأسفانه آنقدر بد چاپ شده که یک جفت چشم بها میگیرد. حکیم اشکوری از شاگردان حکیم قمشهای و آقاعلی مدرس و میرزای جلوه بوده است. وی در سال 1332 درگذشته است.

2. میرزا حسن کرمانشاهی. معاصر اشکوری و شاگرد سه استاد مسلّم فوق الذکر است. او نیز شاگردان بسیار تربیت کرده است و از ارکان انتقال فلسفه به طبقات متأخرتر است. وی در سال 1336 درگذشته است.

3. میرزا شهاب الدین نیریزی شیرازی. شاگرد حکیم قمشهای و میرزای جلوه بوده و در فقه و اصول نیز مهارت داشته است.

او نیز در عرفان نظری محیی الدینی ید طولا داشته است. حکیم نیریزی مدرسه صدر تهران را- که قبلًا اقامتگاه استادش حکیم قمشهای بود- محل اقامت قرار داد