درس این دعاگو هستند در حوزه درس دعاگو حاضر میشوند، چنانچه به تهران بیاید این حوزه از هم میپاشد. شاه مجدداً از او خواست یکی از بهترین شاگردهای خود را برای تدریس در این مدرسه انتخاب کند و او ملاعبد اللَّه زنوزی را انتخاب کرد و فرستاد [1] همه این شاگردان از حومه اصفهان نبودهاند، از اطراف و اکناف در حوزه درس این مرد بزرگ- که میگویند در حدود هفتاد سال تدریس کرده- شرکت کردهاند و به اطراف پراکنده شده و علم و حکمت را با خود پراکندهاند.

صاحب روضات میگوید: در کودکی او را در حالی که پیرمردی سپیدمو بود دیدهام. در مسجد سید به نماز مرحوم سیدمحمدباقر حجة الاسلام میآمد و بعد از نماز باهم جلسه میکردند. سید حجة الاسلام خود زمانی شاگرد او بوده است. او و مرحوم حاجی کلباسی- که مرجعیت و ریاست اصفهان را داشتند و فوق العاده محترم بودند- ملاعلی نوری را در مجالس بر خود مقدم میداشتند [2] با وجود حکمای بزرگ دیگر در آن زمان، آنچه بعدها ادامه یافت از طریق این مرد بزرگ بود. بعضی حواشی مختصر و کوتاه از او بر اسفار باقی است که در نهایت متانت و دقت است. گویند تفسیر بزرگی بر سوره توحید نوشته است. وی در سال 1246 درگذشته است [3] 2. حاج ملااحمد نراقیفرزند حاج ملامهدی نراقی سابق الذکر. مانند پدر خود جامع الفنون و مفتی و مجتهد و مرجع فتوا بوده است. معقول را از پدر خود فرا گرفته است. در سال 1244 یا 1245 درگذشته است [4] مرحوم علامه تهرانی در الکرام البررة و نقباء البشر نقل از کتاب لباب الالقاب مرحوم ملاحبیب اللَّه کاشانی، نام گروهی از اهل معقول را در قرن 13 و 14 در کاشان میبرد که نشان میدهد کاشان تا نزدیک به زمان ما از مراکز معقول بوده است.