قرآن کریم در سوره قصص میفرماید:

و نرید ان نمنّ علی الّذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثین. و نمکن لهم فی الارض و نری فرعون و هامان و جنودهما منهم ما کانوا یحذرون [1].

ما میخواهیم بر خوار شمرده شدگان در زمین منّت نهیم و آنها را پیشوا و وارث موهبتها و قدرتهایی که ستمگران به زور تصاحب کردهاند، قرار دهیم و قدرت و نیروی آنها را (که قدرت و نیروی ملّی است) در زمین مستقر سازیم و به فرعون و هامان (سمبلهای زور و استبداد) به دست این خوار شمرده شدگان، آن را بنمایانیم که از آن پرهیز میکردند.

در جای دیگر میفرماید:

و کاین من نبی قاتل معه ربّیون کثیر فما و هنوا لما اصابهم فی سبیل اللّه و ما ضعفوا و ما استکانوا و اللّه یحبّ الصّابرین. و ما کان قولهم الّا ان قالوا ربّنا اغفرلنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا و ثبّت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین. فآتیهم اللّه ثواب الدّنیا و حسن ثواب الآخرة و اللّه یحبّ المحسنین [2].

چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی بسیاری به همراهی آنها به پیکار برخاستند و به هیچ وجه بر اثر سختیها و مصائبی که به آنها در راه خدا رسید، سست نشدند و ضعیف نگشتند و آهنگ زاری سر ندادند. آری، خداوند صابران را دوست میدارد.

سخن و تقاضایشان از پروردگارشان جز این نبود که: پروردگارا! از تقصیرهای ما و زیاده رویهای ما درکار درگذر و ما را ثابت قدم بدار و بر کافران پیروز گردان. پس خداوند هم پاداش دنیا و پاداش نیک آخرت به آنها داد. خداوند نیکوکاران را دوست میدارد.

در آیات سوره قصص چنین آمده بود: «میخواهیم آنها را در زمین مستقر سازیم». اکنون آیهای از قرآن ذکر میکنیم که روشن میکند پیروان مکتب انبیاء آن روزی که قدرتشان در زمین مستقر گردد، چگونه عمل میکنند. در سوره حجّ میفرماید: