گاهی از امامزادهها میپرسند که کدامیک افضل است؟ مثلا آیا حضرت عبد العظیم در نزد خدا ارجمندتر است یا حضرت معصومه؟

زمانی، از یکی از مراجع تقلید استفتاء کرده بودند که آیا حضرت ابو الفضل (ع) افضل است یا حضرت علی اکبر (ع)؟ و برای اینکه سؤال را به صورت یک مسأله عملی طرح کرده باشند تا مرجع تقلید ناچار به جواب دادن شود پرسیده بودند اگر کسی گوسفندی را نذر افضل امامزادهها کرده باشد تکلیف چیست؟ آیا حضرت ابو الفضل (ع) افضل است یا حضرت علی اکبر (ع)؟

روشن است که اینگونه بحثها نادرست است و پاسخ به این سؤالها نه وظیفه فقیه است و نه وظیفه غیر فقیه. تعیین مقامات بندگان خدا به عهده ما نیست، باید به خدا واگذار شود و جز خدا کسی نمیداند مگر از ناحیه خود خدا.

در صدر اسلام، مواردی پیش آمده که برخی از مسلمین از این قبیل اظهار نظرهای بیجا کردهاند و رسول اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) از آنها جلوگیری فرمودهاند.

وقتی که عثمان بن مظعون از دنیا رفت، زنی از انصار به نام «امّ علاء» که ظاهرا زن همان مردی بود که عثمان بن مظعون در خانه او میزیست و مهمان او بود، در حضور حضرت رسول خدا (ص) جنازه وی را مخاطب ساخته گفت:

هنیئا لک الجنّة.

«بهشت، تو را گوارا باد».

با اینکه عثمان بن مظعون، مرد جلیل القدری است و رسول اکرم در مرگ او سخت گریستند و خود را روی جنازه وی انداختند و او را بوسیدند؛ ولی از این اظهارنظر گستاخانهای که آن زن کرد خشمگین شدند، با نگاهی غضب آلود متوجه وی شده فرمودند: از کجا میدانی؟ چرا ندانسته قضاوت میکنی؟ مگر به تو وحی شده است؟! مگر تو از حساب خلق خدا آگاهی؟! زن عرض کرد: یا رسول اللّه! وی همنشین شما و جنگجوی مجاهد شما بود. رسول اکرم (ص) جمله عجیبی در پاسخ وی فرمود که شایان دقت است. فرمود:

انّی رسول اللّه و ما ادری ما یفعل بی.

«من فرستاده خدایم و نمیدانم با من چگونه رفتار خواهد شد» [1].