است بپوشد که در غیر نماز باید از نامحرم بپوشد ...».

نقل سخنان علما در این زمینه به طول میانجامد. علمای گذشته در کتابهای خود اگر بحث کردهاند به همین گونه نظر دادهاند که گفته شد. معمولًا فقها مسأله پوشش را در باب «صلاة» و مسأله نظر را در باب «نکاح» متعرّض شدهاند.

عجیب این است که بعضی از بزرگان فقهای معاصر پنداشتهاند که عقیده علامه در تذکره این است که پوشیدن چهره واجب است [1]، و این اشتباه است. علامه در تذکره در مسأله «جواز نظر» با دیگران اختلاف دارد- چنانکه خواهیم گفت- نه در مسأله پوشش.

اما مسأله جواز و عدم جواز نظر: علامه در تذکرة الفقهاء کتاب النکاح میگوید:

«نظر مرد به زن یا به واسطه حاجت و ضرورت است (مانند کسی که قصد خواستگاری دارد) یا حاجت و ضرورتی در کار نیست. اگر حاجت و ضرورت در کار نیست نظر به غیر وجه و کفین جایز نیست. اما وجه و کفین، اگر خوف فتنه در کار است نظر به آنها نیز جایز نیست و اگر خوف فتنه در کار نیست به عقیده شیخ طوسی مانعی ندارد ولی مکروه است. اکثر شافعیه نیز همین عقیده را دارند ولی به عقیده بعضی از شافعیه نظر به وجه و کفین حرام است.».