واضح است که مراد مهریه نیست، زیرا ارزش پولی مهریه گرانبهاترین قیمت نیست؛ بلکه مقصود این است که میخواهد با او زندگی کند و عمر خویش را با او بسر برد.

2. عَنْ رَجُلٍ عَنْ ابی عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قالَ: قُلْتُ لَهُ: أَینْظُرُ الرَّجُلُ الَی الْمَرْأَةِ یریدُ تَزْویجَها فَینْظُرُ الی شَعْرِها وَ مَحاسِنِها؟ قالَ: لا بَأْسَ بِذلِک اذا لَمْ یکنْ مُتَلَذِّذاً [1].

مردی از حضرت صادق علیه السلام میپرسد: آیا مردی که قصد ازدواج دارد حق دارد به مو و زیباییهای زن مورد نظرش نگاه کند؟ فرمود: اشکالی ندارد مشروط بر اینکه مقصودش التذاذ نباشد.

پس معلوم شد جواز نظر برای خواستگار، اختصاص به چهره و دو دست ندارد.

ثالثاً بحث ما فعلًا در لزوم پوشیدن وجه و کفین است نه در جواز نظر برای مرد.

فرضاً روایاتی که دلالت میکند که برای خواستگار نظر به چهره زن مورد نظرش جایز است مفهوم مخالفی داشته باشد که نظر غیرخواستگار بر چهره زن جایز نیست، دلیل بر عدم جواز نظر مرد بر چهره زن بیگانه است نه بر وجوب پوشیدن زن وجه و کفین را.

5. آیه « جِلباب ».

دلیل دیگر که میتوان به آن تمسک جست آیه جلباب است که میفرماید: «یا ایهَا النَّبِی قُلْ لِازْواجِک وَ بَناتِک وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یدْنینَ عَلَیهِنَّ مِنْ جَلابیبِهِنَّ ...» ای پیامبر! به همسرانت و دخترانت و همسران مؤمنین بگو