اولًا نگاه خواستگار با نگاه غیرخواستگار فرق میکند. خواستگار به دیده خریداری و برای خریداری نگاه میکند و به اصطلاح نظر استقلالی دارد و معمولًا خالی از تلذذ نیست. لهذا فقها میگویند نگاه خواستگار با علم بدین که تلذذ حاصل میشود مانعی ندارد. البته هدف او باید تحقیق باشد نه تلذذ. ولی غیرخواستگار اگر به منظور تلذذ نخواهد نگاه کند نظرش آلی خواهد بود نه استقلالی. ما فرق بین این دو نوع نظر را در تفسیر آیه 31 سوره نور بیان کردیم و خلاصه این است: کسی که قصد خواستگاری ندارد نباید با چشمان خیره و نگاههای خریداری زن را ورانداز کند و این منافات ندارد که نظر به چهره زن بهطور آلی یعنی به اندازهای که لازمه مخاطبه است جایز باشد.

و ثانیاً در مورد نگاهی که مقدمه خواستگاری است، چنانکه روایات دیگر دلالت دارد و فقها هم فتوا میدهند، جواز نظر اختصاص به چهره و دو دست ندارد بلکه نسبت به مطلق زیباییهای زن نیز جایز است. از باب نمونه دو روایت را ذکر میکنیم:

1. عَبْدُاللَّهِ بْنُ سِنانٍ قالَ: قُلْتُ لِابی عَبْدِاللَّهِ علیه السلام: الرَّجُلُ یریدُ انْ یتَزَوَّجَ الْمَرْأَةَ أَفَینْظُرُ الی شَعْرِها؟ فَقالَ: نَعَمْ، انَّما یریدُ انْ یشْتَرِیها بِاغْلَی الَّثمَنِ [1].

عبداللَّه بن سِنان میگوید: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم وقتی شخص اراده دارد با زنی ازدواج کند آیا جایز است به موی او نگاه کند؟ فرمود: آری، زیرا به گرانبهاترین قیمت خریدار اوست.

یعنی آنچه انسان در زندگی زناشویی مایه میگذارد از هر چیز گرانبهاتر است.