ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید

از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت

که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد

گفت گل رویت بپژمرد آخر

وین طراوت در او نماند باز

صبا به تهنیت پیر میفروش آمد

که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای

درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

ساقیا عشرت امروز به فردا مفکن

یا ز دیوان قضا خط امانی به من آر

اعتمادی نیست بر کار جهان

بلکه بر گردون گردان نیز هم

عاشق از قاضی نترسد میبیار

بلکه از یرغوی دیوان نیز هم