از اینجاها آدم میفهمد که جام حافظ، میحافظ، پیر مغان، اینها چه معنی میدهد.

این، تحقیر عقل است در مقابل عشق. عقل در مقابل عشق چه میتواند بکند؟ عقل، سامری است در مقابل عشق که موسی است.

داستان حلّاج را میخواهد بگوید که او رسیده بود به همان مرحلهای که پیر مغان رسیده بود که در آنجا دیگر خودش فانی بود و او خود را نمیدید، او «ا نَا» که میگفت حلّاج نبود که «انا» میگفت، او ذات حق بود که «انا» میگفت ولی مردم که نمیتوانستند تحمل کنند. این سِر را او نباید آشکار میکرد و آشکار کرد و غیرت حق او را بهدار آویخت. «جرمش» میخواهد بگوید جرمش پیش حق این بود نه جرمش پیش مردم.

.

اگر فیض الهی، عنایت الهی برسد [دیگران هم آنچه را که حضرت مسیح انجام میداد انجام میدهند؛] آن معجزههای عیسوی در اثر اتصال به حق است.