سفر

کلمه سفر از ماده سفور است که به معنی برداشتن پرده از روی یک چیز است. غزالی (به نقل محجةالبیضاء) میگوید: سفر از آن جهت سفر نامیده شده است که پرده از روی اخلاق واقعی انسان برمیدارد. فقط در مسافرت میتوان به اخلاق واقعی اشخاص پی برد و آنها را شناخت. میگوید: شخصی میخواست درباره دیگری شهادت بدهد، به او گفتند: آیا با او سفر کردهای؟ گفت: نه. گفتند: پس او را نمیشناسی.میگوید: اگر کسی را دیدید که مردمی که با او معامله و داد و ستد کردهاند و کسانی که با او مسافرت کردهاند از او تمجید میکنند، قطعاً بدانید آدم خوبی است [1].

به طور کلی هر چیزی که انسان را در شرایط غیر عادی که آرامش

[1]. محجةالبیضاء، ج 4/ ص 42 و 56.