ميان اعراب بود و بالخصوص [فال بد زدن] به مرغها، به طوری که فال بد زدن را تطيّر میناميدند. تطير از ماده طير است. ظاهراً اين نامگذاری به اين علت بوده که اينها در بيشتر مرغها فال بد میزدند؛ يعنی شوميهايی که نصيبشان میشد و سرنوشتهای بدی که به آنها میرسيد، مستند میکردند مثلًا به بال زدن يا صفير زدن فلان مرغ؛ میگفتند فلان مرغ آمد بالای خانه ما خواند، اين سبب چنين و چنان شد. از اينجاست که در زبان عربی فال بد گرفتن را «تطير» میگويند، که پيغمبر اکرم فرمود:

لاطِيَرَةَ فِی الدِّينِ (يا فِی الْاسْلامِ) يا:رُفِعَ عَنْ امَّتی تِسْعَةٌ [نُه چيز است که از امت من برداشته شده است] يکی را فرمود:الطِّيَرَةُ؛ و خلاصه فرمود در اسلام فال بد و تطيّر وجود ندارد.وَ اذا تَطَيَّرْتَ فَامْضِ اگر در قضيهای به چيزی فال بد زدی اين را به دل خودت بد راه نده، برعکس عمل کن، يعنی برعکس اينکه اشخاص وقتی به چيزی فال بد میزنند بعد دنبال آن کار نمیروند و مثلًا میگويند اين بدشگون است، به هر چه که فال بد زدی عمل کن و دنبالش برو؛ که اين خودش داستان مفصلی است و حالا نمیخواهم دنبال آن را بگيرم.

فال بدهايی به انسانها میزدند، همين چيزی که هنوز هم در ميان ما مسلمانها معمول است، میگوييم فلان کس يک آدم بد پيشانی است، فلان کس آدم بدقدمی است، فلان عروس از روزی که در فلان خانه آمده قدم بدی داشته؛ مال اين خانواده رفته يا افراد خانواده مريض شدهاند يا پدر بزرگ خانواده مرده، پس او قدم بدی داشته است. اينها مسلّم افکار ضد اسلامی است.

قرآن نقل میکند که امم گذشته با انبيا که مبارزه میکردند گاهی به انبيا تطير میزدند. فلان پيغمبر میآمد از اينها دعوت میکرد، مثلًا در آن سال يا يک سال و يا چند سال بعد حادثه بدی- زلزلهای، سيلی،