تفسير سوره الحاقّه (2)

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم

وَ امّا مَنْ اوتِی کتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقولُ يا لَيْتَنی لَمْ اوتَ کتابِيَهْ.وَ لَمْ ادْرِ ما حِسابِيَهْ.يا لَيْتَها کانَتِ الْقاضِيَةَ.ما اغْنی عَنّی مالِيَهْ.هَلَک عَنّی سُلْطانِيَهْ.خُذوهُ فَغُلّوهُ.ثُمَّ الْجَحيمَ صَلّوهُ.ثُمَّ فی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعونَ ذِراعاً فَاسْلُکوهُ.انَّهُ کانَ لايُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظيمِ.وَ لا يَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکينِ.فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ ههُنا حَميمٌ.وَ لا طَعامٌ الّا مِنْ غِسْلينٍ.لا يَأْکلُهُ الَّا الْخاطِؤنَ [1].

در چند آيه پيش چنين خوانديم:يَوْمَئِذٍ تُعْرَضونَ لا تَخْفی مِنْکمْ خافِيَةٌ در آن هنگام، در آن روز، در قيامت، خود شما عرضه میشويد. قيد نفرموده است که عرضه میشويد بر چه و بر که، ولی مفسرين گفتهاند و قرائن آيه هم نشان میدهد که همان عرضه بر پروردگار است. عرضه بر پروردگار،

[1]. الحاقه/ 25- 37.