میخواهی الآن به تو بگويم او چه کسی خواهد بود و اين واقعه کی رخ میدهد؟ گفت: نه. فرمود: چرا؟ گفت برای اينکه اين غيب است و غيب را جز خدا کسی نمیداند. حضرت همين آيه را خواند، فرمود: درست است، غيب را غير از خدا کسی نمیداند، مگر کسی که خدا به او گفته باشد. اينکه قرآن گفته است غيب را غير از خدا کسی نمیداند يعنی کسی از خود نمیداند، اما از ناحيه خدا هم کسی نمیداند؟ آيا امکان ندارد کسی غيب را بداند ولی به اين شکل که خدا به او وحی کرده باشد؟ فوراً آيه را خواند:عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلی غَيْبِهِ احَداً.الّا مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسولٍ. اين استثنا را در آيه قرآن قبول داری؟ آيا قبول داری که خداوند غيب خود را به پيغمبران خودش که مرضی او هستند اطلاع میدهد؟ چارهای نداشت که بپذيرد. آيا قبول داری که پيغمبر ما قدر متيقّنِ کسانی است که رسول مرتضی هستند؟ آيا میشود گفت که الّا مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسولٍ (مگر رسولی مرتضی) ولی او [يعنی رسول مرتضی] پيغمبر ما نيست، پيغمبرهای ديگر بودهاند، پيغمبر خاتم که افضل است نبوده؟ قدر متيقّن است. فرمود: ما که از خود چيزی نداريم؛ هرچه داريم از ناحيه پيغمبر داريم، پيغمبر هم از ناحيه خدا دارد. اين که علم غيب نيست؛ علم غيب علم پنهان است. پنهان را خدا میداند. ما که مستقيماً از پنهانها آگاه نيستيم، پيغمبر هم مستقيماً از پنهانها آگاه نيست، از ناحيه خدا آگاه است. وقتی که او از ناحيه خدا آگاه است او به ما (اوصيای خودش، ائمه) گفته است. اگر کسی بگويد ائمه بدون وساطت پيغمبر و بدون وساطت خدا از غيب آگاهند اين شرک و کفر است.

اينجاست که اين مسأله کاملًا از نظر خود قرآن روشن میشود. عرض کردم قرآن را در جزء نبايد مطالعه کرد.