بشود، [مثلًا آنجا که به او میگويند:] تو به دليل اينکه نيرومندی، در دستگاه خدا میتوانی يک کارهايی بکنی، زور ما بر خدا نمیچربد اما زور تو میچربد، مقام عبوديت پيغمبر را ذکر میکند:قُلْ انّی لَنْ يُجيرَنی مِنَ اللَّهِ احَدٌ وَ لَنْ اجِدَ مِنْ دونِهِ مُلْتَحَداً (اين آيه دو آيه پيش را خوب تفسير میکند) خيال کردهايد من در مقابل خدا کسی و چيزی هستم که بگويم البته شما مردم انسانهای عادی و ضعيفی هستيد، شما هستيد که اگر کار خلافی مرتکب بشويد خدا شما را عذاب میکند ولی من، کسی جرئت دارد به من نزديک بشود؟! خدا خودش هم- العياذ باللَّه- از من حساب میبرد!قُلْ انّی لَنْ يُجيرَنی مِنَ اللَّهِ احَدٌ بگو احدی نمیتواند به من در مقابل خدا پناه بدهد؛ يعنی اگر ذرهای از راه عبوديت خارج بشوم احدی نيست که به من پناه بدهد.

معلوم میشود اين آيات همواره متوجه اين جهت است که يک وقت به پيغمبر به چشم يک قطب- ولو کوچکتر- در مقابل خدا نگاه نکنيد.وَ لَنْ اجِدَ مِنْ دونِهِ مُلْتَحَداً اگر من که پيغمبرم مورد خشم او قرار بگيرم مفرّی و پناهگاهی هرگز پيدا نمیکنم. مُلتَحَد از همان ماده لَحَد و لَحْد است. کلمه لَحْد و لَحَد به معنی جای پنهان کردن است. لَحَد را هم از آن جهت لَحَد میگويند که در داخل قبر، در وسط يا در يک کنار، آن قسمتِ رو به قبلهاش، جايی را میکنند و بدن ميّت را در آنجا میگذارند، بعد رويش را میپوشند و در آنجا مخفی میکنند. ملتحَد يعنی مخفيگاه، پنهانگاه. آيا در مقابل خدا- العياذ باللَّه- کسی پيدا میشود به من پناه بدهد؟ آيا من میتوانم در مقابل او ملتحَد و پناهگاه و فرارگاهی داشته باشم؟

الّا بَلاغاً مِنَ اللَّهِ وَ رِسالاتِهِ شأنی ندارم جز بلاغ از ناحيه خدا؛ رسولی، فرستادهای، پيامآوری برای بشر هستم؛ از ناحيه حق پيامی،