برسيم؛ يعنی علیرغم راهی که خدا معين کرده است راه ديگری برويم و در عين حال به نتيجه برسيم. اين معنايش لغو کردن راه خدا و غلبه کردن بر خداست. فهميديم اينها همه خيال است.

اين امر نظير آن چيزی است که در ميان ما انسانها هم رخ میدهد که وقتی میبينيم راه خدا دشواری دارد میآييم به خيال خودمان يک راه ديگری خلق میکنيم؛ بعد اگر آن راه را به خودمان نسبت بدهيم کسی از ما قبول نمیکند، میگوييم که راه خدا يک راه سختی است ولی راه امام حسين از راه خدا آسانتر است، ما به جای اينکه راه خدا را برويم راه امام حسين را میرويم؛ به جای اينکه تکليفهای خدا را انجام بدهيم يک سينه سه ضربه میزنيم همه کارها را درست میکنيم؛ غافل از اينکه امام حسين که راهی غير از راه خدا ندارد. اگر چنين حرفی راست باشد نُعْجِزَ اللَّهتوريه

من بعضی اشخاص واقعاً متدين را میبينم که هميشه دروغ میگويند و هميشه هم توريه میکنند؛ يعنی هيچ وقت واقعاً نمیخواهد يک حرفی بزند که قصدش هم دروغ گفتن باشد و به نيت دروغ بگويد. دروغ میگويد ولی به صورت توريه. استاد هم شده و آنچنان در توريه کردن استاد است که مطلب را به گونهای میگويد که شما يک چيزی میفهميد، اگر روزی بفهميد قضيه اين جور نبوده و به او بگوييد چرا گفتی، میگويد من قصدم از اين جمله مطلب ديگری بود؛ يعنی مطلب را يک جور