خو گرفته بودند؛ احساسات مردم را تهييج میکردند.

بعد باز قرآن از قول نوح میگويد:وَ قَدْ اضَلّوا کثيراً با همين حرفها چقدر مردم را گمراه کردند.وَ لا تَزِدِ الظّالِمينَ الّا ضَلالًا خدايا ديگر اين مردم گمراه را جز بر گمراهيشان نيفزا؛ که آن گمراهی بعد از گمراهی عکسالعمل گمراهی اول است. بعد قرآن میفرمايد که اين آخرين مرحله کار بود:مِمّا خَطيئاتِهِمْ اغْرِقوا به موجب گناهانشان غرق شدند.فَادْخِلوا ناراً بعد از غرق شدن هم در دنيای ديگر وارد آتش شدند.فَلَمْ يَجِدوا لَهُمْ مِنْ دونِ اللَّهِ انْصاراًنفرين نوح عليه السلام

اينجا قرآن آن نفرين نوح را نقل میکند:وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی الْارْضِ مِنَ الْکافِرينَ دَيّاراً پروردگارا در روی زمين از اين کافران، ديّاری باقی نگذار؛ چرا؟ اينها برای خودشان هم در آينده مفيد نيستند و برای ديگران مضرند، پس حذف کردنی هستند. عرض کرديم، اينها به خدا ياد دادن که نمیخواهد، اينها را که قرآن نقل میکند در واقع میخواهد بگويد که نوح در چه زمينهای نفرين کرد. معنای اين حرف اين است که اگر پيغمبری احتمال بدهد که بندهای بعدها هدايت خواهد شد او را از بين نمیبرد و هلاک نمیکند نه به صورت نفرين و نه به صورت کشتن. من نمیدانم اين قضيه اساساً اصل تاريخی دارد يا ندارد ولی حقيقت دارد و اگر اصل تاريخی ندارد با حقيقت منطبق است. میگويند مالکاشتر نخعی به اميرالمؤمنين گفت که شما در ليلة الحَرير يا ليلة الحِرّير (چون میگويند حضرت هر کسی را در آن شب میکشت يک اللَّه اکبر میگفت؛ شمردند