است که من يک سلسله دستورها از ناحيه خدا آوردهام، اين دستورها را به کار بنديد.يَغْفِرْ لَکمْ مِنْ ذُنوبِکمْ خدا از گناهان گذشته شما در میگذرد و شما را میآمرزد.وَ يُؤَخِّرْکمْ الی اجَلٍ مُسَمًّی خدا کار شما را تا يک مدت معين به تأخير میاندازد.انَّ اجَلَ اللَّهِ اذا جاءَ لايُؤَخَّرُ. به اينها اعلام میکند که عذابی بر شما فرودآمدنی است و میآيد (گرچه کلمه عذاب نيامده است)، اگر دستورهايی که من میگويم به کار بنديد خدا از عواقب گناهان شما درمیگذرد و کار شما را به تأخير میاندازد.

مقصود از اين عذابها که خدا به تأخير میاندازد چيست؟ آيا عذاب اخروی است يا عذاب دنيوی؟ عذاب دنيوی همان عکسالعملهای قطعی و ضروری است که وضع رفتار يک مردمی به وجود میآورد؛ خلاصه منقرض میشويد، نيست و نابود میشويد. عذابهای اخروی مسأله ديگری است. تا پيغمبری نيايد و اتمام حجت نکند و مردم مخالفت نکرده باشند عذاب اخروی نخواهد بود.وَ ما کنّا مُعَذِّبينَ حَتّی نَبْعَثَ رَسولًا [1]. قرآن میگويد که امکان ندارد ما مردمی را عقاب کنيم بدون آنکه پيغمبری فرستاده باشيم. پس وقتی که نوح دارد به آنها میگويد که يک عذابی در کمين شما هست و با دستورهايی که من میدهم آن عذاب تأخير میافتد، معلوم است که عذاب دنيوی است که عکسالعمل قهری اعمال است نه عذاب اخروی، چون هنوز پيغمبری در ميان آنها مبعوث نشده بوده، برای اولين بار نوح در ميان آنها مبعوث میشود.

[1]. اسراء/ 15.