دادهاند، اضافه بر آنچه واجب است. تازه تعبير هم اين است که حقی معين در مال آنها برای سائل و محروم هست، يعنی حقی که خودشان قرار دادهاند نه خدا قرار داده باشد که آن بدون شک از قبيل واجبات میشود. البته شک ندارد که خود همان صدقات واجبه هم در تربيت انسان اثر دارد به نص آيه قرآن که میفرمايد:خُذْ مِنْ امْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکيهِمْ بِها [1]نکته

آنگاه نکته در اينجا اين است: آنجا راجع به نافله فرمود:الَّذينَ هُمْ عَلی صَلاتِهِمْ دائِمونَ.

نگفت آنهايی که نمازِ علاوه میخوانند، فرمود آنهايی که بر نمازِ علاوه و نافله مداومت میکنند. اينجا هم نفرمود کسانی که اضافه بر واجباتشان چيزی میدهند؛ فرمود آنهايی که اضافه بر واجبات به طور مستمر چيزی میدهند:حَقٌّ مَعْلومٌ.لِلسّائِلِ وَ الْمَحْرومِ يعنی يک کارهای خير جاری و مستمری دارند؛ مثلًا هفتگی بر خود فرض کردهاند که اين مقدار از مال خود را در فلان مصرفی که میدانند مصرفی خير و [موجب] رضای خداست صرف کنند؛ ماهانه يا سالانه برای خود قرار دادهاند و

[1]. توبه/ 103.