قربانیشدن نماز جمعه در میان اهل تسنن

نماز جمعه در میان اهل تسنن به یک شکل خاص قربانی شد. آنها ظاهرش را حفظ کردهاند یعنی نماز جمعه میخوانند ولی به اقرار خودشان- که در این کتب تفاسیر اغلب من میبینم- [روح آن حفظ نشده است.] آیه میفرماید:«إذا نودِی لِلصَّلوةِ مِنْ یوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إلی ذِکرِ اللَّهِ» وقتی که ندای نماز جمعه بلند میشود، بشتابید به سوی ذکر حق. خداوند خطبه را «ذکر حق» نامیده است. اصلًا روح نماز جمعه همین دو خطبه است. بعدها در نماز جمعه به جای همه حرفها، مدح و ثنای خلفا و سلاطین وقت گفته شد. یعنی آقای خطیب شروع میکرد یک سخنرانی در مدح این آقایی که آنجا نشسته بود ایراد میکرد: خدا سایه فلانکس را از سر مسلمین کم نکند و غیره.

فخررازی و دیگران میگویند: اینها همه «ذکرالشیطان» است در حالی که قرآن میگوید:«فَاسْعَوْا إلی ذِکرِاللَّهِ». اینها را اهل سنت در کتابهایشان نوشتهاند.

ببینید در همین نماز جمعه و خطبه نماز جمعه که در اسلام اینقدر دارای اهمیت است بنیامیه چطور اسلام را مسخ کردند. بنیامیه سبّ و لعن علی علیه السلام را جزء ارکان خطبه نماز جمعه قرار دادند. ببینید اسلام از کجاها خورد! وقتی این نماز جمعه اینچنینی که باید در درجه اول به