مبارزه با بدعت

حدیثی در کتب حدیث هست که مضمون آن این است که هر وقت اهل بدعت را دیدید [با آنها مبارزه کنید.] «بدعت» یعنی کسی در دین خدا چیزی را وارد کند که از دین نیست؛ از پیش خود چیزی را جعل و وضع کند که مربوط به دین نیست.

همه وظیفه دارند که با بدعت مبارزه کنند. مثلًا صلوات فرستادن، همه وقت خوب است. شما در هر شرایطی صلوات بفرستید، یک عمل مستحبی را انجام دادهاید. فرض کنید یک گوینده حرف میزند، در وسط حرف خودش برای این که رفع خستگی کرده باشد، به جمعیت میگوید: صلواتی بفرستید. این امر خوبی است.

اما اگر شما فکر کنید که در اسلام یک چنین سنتی هست که در وسط حرف گوینده صلوات بفرستید و به عنوان یک امر اسلامی این کار را بکنید، این «بدعت» است.

بدانید چنین دستوری در اسلام نرسیده که در وسط موعظه یک نفر صلوات بفرستید.

یک عادتی در میان ما ایرانیها هست که اگر از آن پرهیز کنیم خوب است و آن این است که وقتی چراغ را روشن میکنند صلوات میفرستیم. ممکن است بگویید صلوات هر وقت خوب است. من هم قبول دارم، هر وقت خوب است، اما در ایران این کار یک پرونده بدی دارد. در ایران سابقه آتش پرستی و احترام به آتش وجود دارد؛ نکند یک وقت آن باطنِ روحیههای احترام به چراغ و تعظیم آتش دخالت کند. شما میبینید اسلام میگوید اگر میخواهی نماز بخوانی، با اینکه وقتی نماز