که دادید کافی نیست و چون کافی نیست بروید خانهتان! بلکه میگویند شهادت دادید و نتوانستید اثبات کنید، پس «قاذف» (تهمتزن) هستید، نفری هشتاد تازیانه باید بخورید. این است که قرآن میگوید:

آنها که زنان عفیف را متهم میکنند و چهار شاهد نمیآورند، ولو راستگو باشند اما چون با این گفتن زنی را متهم کردهاند (و نباید میگفتند) آنها را هشتاد تازیانه بزنید.

ولی آیا همین یک مجازاتِ بدنی است؟ نه، یک مجازات اجتماعی هم هست:

وَ لا تَقْبَلوا لَهُمْ شَهادَةً ابَداً برای همیشه شهادت اینها مردود است، دیگر شهادت اینها در هیچ موردی نباید قبول شود. اینجا یک مجازات اجتماعی است؛ یعنی از آن روز، دیگر از اعتبار اجتماعی میافتند، چرا؟ چون یک زن عفیفهای را به زنا متهم کردهاند و نتوانستهاند اثبات کنند.

مجازات سوم:اولئِک هُمُ الْفاسِقونَ اینها فاسق هستند. در اینجا میان مفسرین اختلاف است که آیا این «اولئِک هُمُ الْفاسِقونَ» یک مجازات علیحدّه است غیر از «لا تَقْبَلوا لَهُمْ شَهادَةً ابَداً» یا همان است، یعنی ایندو مجموعاً یکی است؟ بعضی گفتهاند ایندو مجموعاً یکی است، به این صورت که «اولئِک هُمُ الْفاسِقونَ» به منزله علت است برای «وَ لا تَقْبَلوا لَهُمْ شَهادَةً ابَداً»؛ یعنی اینها با این تهمت زدن فاسق شدند، چون فاسق شدند شهادتشان قبول نیست و هر چیز دیگر که شرطش عدالت است از آنها قبول نیست، مثلًا دیگر صیغه طلاق نزد آنها نمیشود جاری کرد، پشت سر آنها نمیتوان نماز جماعت خواند، اگر مجتهد باشند از آنها نمیتوان تقلید کرد، چون شرط همه اینها عدالت است؛ بنابراین مجموعش یک مجازات است.

ولی بعضی گفتهاند دو مجازات است: یک مجازات این که