خدا نرفته و راهِ به سوی خدا یعنی راه تقرّب به حق و راه بهشت را و این که سعادت آن جهانی را هم داشته باشد نرفته است اصلًا توقع چه چیزی را دارد؟! همین طور که ما در دنیا نباید انتظار سعادت راهِ نرفته را داشته باشیم، در آخرت هم نباید چنین انتظاری داشته باشیم.

این است که بعد از آیه نور که همه نظرش- بر طبق روایات و آنچه که از خود آیه استفاده میشود- به هدایت الهی است و در ذیل آیه هم میفرماید: یهْدِی اللَّهُ لِنورِهِ مَنْ یشاءُ، میفرماید: لِیجْزِیهُمُ اللَّهُ احْسَنَ ما عَمِلوا وَ یزیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ. (تعبیرهای قرآن خیلی عجیب است!) «یجْزِیهُمُ اللَّهُ» یا به «یهْدِی اللَّهُ» برمیگردد و یا به «فی بُیوتٍ اذِنَ اللَّهُ انْ تُرْفَعَ وَ یذْکرَ فیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الْاصالِ ...»؛ فرق نمیکند، چه بگوییم خدا آنها را هدایت میکند برای این منظور و چه بگوییم اهل هدایت آن طور درست عمل میکنند و خدا را فراموش نمیکنند به این منظور: لِیجْزِیهُمُ اللَّهُ احْسَنَ ما عَمِلواآیا میان دنیا و آخرت تضاد است؟

قرآن هرگز میان آخرت و دنیا تناقض قائل نمیشود. آیا بین دنیا و آخرت تضاد و تناقض هست یا نیست؟ من یک مثلی برایتان عرض میکنم، شما ببینید اسمش تضاد است یا تضاد نیست. خود ما مثلی داریم