تفسیر سوره انفال (8)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم

وَ لاتَکونوا کالَّذینَ خَرَجوا مِنْ دِیارِهِمْ بَطَراً وَ رِئاءَ النّاسِ وَ یصُدّونَ عَنْ سَبیلِ اللَّهِ وَ اللَّهُ بِما یعْمَلونَ مُحیطٌ. وَ اذْ زَینَ لَهُمُ الشَّیطانُ اعْمالَهُمْ وَ قالَ لاغالِبَ لَکمُ الْیوْمَ مِنَ النّاسِ وَ انّی جارٌ لَکمْ فَلَمّا تَراءَتِ الْفِئَتانِ نَکصَ عَلی عَقِبَیهِ وَ قالَ انّی بَریءٌ مِنْکمْ انّی اری ما لاتَرَوْنَ انّی اخافُ اللَّهَ وَ اللَّهُ شَدیدُ الْعِقابِ [1].

آیه اول ترجمهاش این است: ای مسلمانان! شما مانند آن مردم نباشید که آنگاه که از خانههای خود بیرون آمدند با یک حالت غرور و نعمتزدگی، و به خاطر ریا و تظاهر، و متظاهراً بیرون آمدند، همانها که مانع مردم از راه خدا هستند، و خدا بر همه کارهای آنها احاطه دارد.

این آیه دنباله دو آیه قبل است. اشارهای به آن دو آیه بکنیم تا

[1]. انفال/ 47 و 48.