خمس آن را به صاحب اصلی که خدا و پیغمبر است بدهد یعنی به مصرف اجتماع برسد.

میبینیم چهره آیه انفال و آیه خمس آنچنانکه شیعه تفسیر میکند با آنچه اهل تسنن تفسیر میکنند از زمین تا آسمان متفاوت است. آن طور که شیعه تفسیر میکند، یک مفهوم بسیار عام و کلی مییابد و از یک نظر ارتباط پیدا میکند با نظام اقتصادی اسلامی و از نظر دیگر ارتباط پیدا میکند با نظام حکومتی و سیاسی اسلامی.

در اینجا سؤالی پیش میآید که جواب آن از روایات ائمه ما بیرون میآید. در فقه ما شیعه اینطور است که خمس در واقع شش سهم میشود: سهم خدا، سهم پیغمبر، سهم ذیالقربی یعنی سهم شخص امام یا به اصطلاح سهم امام، و سه سهم دیگر که به آن میگویند سهم سادات؛ یتیمها و فقیرها و درماندگان سادات. این سؤال را خیلی از امروزیها میکنند به دو صورت: یکی اینکه میگویند چرا اسلام چنین دستوری داده؟ آیا این یک نوع امتیاز نیست که اسلام برای فرزندان و خویشاوندان پیغمبر قائل شده و حال آنکه قوانین اسلام هیچگونه امتیازی را نمیپذیرد. این یک امتیاز اقتصادی است و امتیاز بزرگی هم هست. گذشته از این، اصلًا چرا- مطابق فقه شیعه حساب سادات را از غیر سادات جدا کردهاند؟

میگویند فرض کنیم همه مردم دنیا مسلمان شدهاند و میخواهند خمس بدهند (زمان حضرت حجت مسلّم همینطور خواهد بود) یعنی یک پنجمِ اضافه درآمد خود را بدهند. این، سر به بودجهای میزند که هیچ کشوری حتی آمریکا که ثروتمندترین کشور دنیاست بودجهاش این مقدار نخواهد بود. شما میگویید نصف این پول را به عنوان سهم امام صرف مصالح کلی مسلمین کنید و نصف دیگر را