دست او رسیده است مثل ثروتی که در طبیعت خود به خود به وجود میآید مانند جنگلها و منابع استفادهای که در کوهستانهاست از مراتع و غیر آن. اینها مال خدا و پیغمبر است

یعنی پیغمبر در زمان خودش و امام در زمان خودش، به حکم اینکه حاکم مسلمین است اینها را صرف مصالح عمومی و راه خدا میکند. یکی از انفال همین غنائم جنگی است.

پس در آن آیه گفته شده است که غنائم جنگی جزء انفال است. در آیه خمس خدا اجازه داد که از این مال عمومی چهار خمسش در میان سربازها تقسیم شود.

[در اصل] مال سرباز نیست و سرباز حق ندارد بگوید چون من جنگیدهام مال من است. میگویند اگر تو برای غنیمت بجنگی، اصلًا جهادت باطل است. تو برای خدا جنگیدی؛ خدا اگر بخواهد چیزی نصیب تو کند کرده است. از نظر شیعه غنائم جنگی جزء انفال است. از اینجا ما به یک اصل و قانون دیگر پی میبریم. آنچه که در سر کوهها و شکم وادیها و جنگلها پیدا میشود و غنائم جنگی وغیره، جزء انفال است و اختیارش با خدا و پیغمبر است یعنی مِلک شخصی کسی نیست. همچنین ائمه ما گفتهاند اختصاص به اینها ندارد، اگر شما گنجی هم استخراج کنید در واقع مِلک شخصی کسی نیست، معادن هم در اصل ملک شخصی کسی نیست و حتی کسی که کار و کسب میکند، آن مقداری که کار کرده است و خرج و مصرف کرده ملک شخصیاش بوده، هر مقدار که درآمد زائد دارد، مثل این است که ملک شخصیاش نیست، ولی خدا و پیغمبر به فرد اجازه دادهاند که در همه این موارد- با اینکه در اصل ملک شخصی وی نیست از چهار خمسش استفاده کند و یک