مطلق سود به کار برده میشود. این هم شاهدی از احادیث نبوی.

اما لغت. در میان لغویین، ما یک لغوی را انتخاب میکنیم که عرب است ولی نه شیعه است و نه سنی و از این نظر بیطرف است، و او صاحب «المنجد» کتاب لغت میباشد که یک مسیحی لبنانی است. (حدود ثلث مردم لبنان مسیحی هستند.) وقتی ما رجوع میکنیم به کتاب المنجد ماده «غَنِمَ یغْنَمُ» میبینیم میگوید [1]: «مَنْ غَنِمَ مالًا» یعنی کسی که مالی بلابدل و مفت گیرش آمده. بعد میگوید غنائم دارالحرب یکی از مصداقهای غُنم و غنیمت است نه اینکه منحصر به آن باشد. پس ما میبینیم که این عرب مسیحی هم این لغت را همانطور ترجمه میکند که علمای شیعه این آیه را تفسیر کردهاند. و البته علمای شیعه هم از خودشان نگفتهاند، از زبان ائمهشان گفتهاند. پس ما میبینیم آنچه که ائمه گفتهاند با زبان و لغت عربی وفق میدهد نه اینکه گفتهباشند تعبداً این نظر را بپذیرید.

یک مثال: معمولًا هنگام بازگشت مسافر، وقتی میخواهند به او دعا کنند، میگویند خیر مقدم، یعنی خوشآمدی. ولی وقتی میخواهد برود، ما میگوییم به سلامت، عرب میگوید: سالماً و غانماً. «سالماً» همان معنی «به سلامت» را میدهد، و «غانماً» یعنی با غنیمت برگردی. آیا [غانماً را] فقط به سربازی که به میدان جنگ میرود میگویند؟ نه، به هر مسافری میگویند. یعنی سفرت با فایده باشد. «سالماً» یعنی به سلامت برگردی، «غانماً» یعنی با سود و منفعت برگردی. «غانم» اختصاص ندارد به غنیمت دارالحرب، هر سود و

[1]. عین عبارت نیست.