أَلَمْ یعْلَموا انَّهُ مَنْ یحادِدِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ فَانَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِداً فیها. آیا اینها این مطلب را نمیدانند که هرکسی که با پیغمبر اکرم معارضه کند و او در حدی قرار بگیرد و پیغمبر در حد دیگر، حسابش را با پیغمبر جدا کند و در مقابل پیغمبر صفبندی و جانبگیری نماید، همچنان که این منافقین میکنند، برای چنین کسی آتش جهنم است خالِداً فیها به شکل خلود که بیرون آمدن ندارد ذلِک الْخِزْی الْعَظیمُ [1] و رسوایی بزرگ این است.

آیات بعد نیز درباره منافقین است که مقداری از آن را برایتان عرض میکنم:

یحْذَرُ الْمُنافِقونَ انْ تُنَزَّلَ عَلَیهِمْ سورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِما فی قُلوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِؤا انَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرونَ.وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَیقولُنَّ انَّما کنّا نَخوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَ ایاتِهِ وَ رَسولِهِ کنْتُمْ تَسْتَهْزِؤنَ.لاتَعْتَذِروا قَدْ کفَرْتُمْ بَعْدَ ایمانِکمْ انْ نَعْفُ عَنْ طائِفَةٍ مِنْکمْ نُعَذِّبْ طائِفَةً بِانَّهُمْ کانوا مُجْرِمینَ [2].

منافقین اولین

آیات پیش حکایت میکرد از برخی آزارهای زبانی که منافقین به پیغمبر اکرم میرساندند. این سه آیهای که خواندم نشان میدهد که منافقین در یک جریانی کار نفاقشان آنقدر بالا گرفت که یک تصمیم بسیار خطرناکی، در حد کشتن پیغمبر اکرم، گرفته بودند. این منافقین

[1]. توبه/ 62 و 63.

[2]. توبه/ 64- 66.