است.

پس امکان ندارد که انسان به خدا ایمان نداشته باشد و همچنین به رسول خدا ایمان نداشته باشد [و عملش به سوی خدا بالا برود. دلیل این که ایمان به رسول خدا هم لازم است این است:] رضای خدا را ما از کجا بفهمیم در چیست؟ من به خدا ایمان دارم، به قیامت و آخرت هم ایمان دارم، ولی من از کجا بفهمم که رضای خدا در چیست؟ من که مستقیم با خدا ارتباط ندارم، به عالم آخرت هم که من را نبردهاند که آنجا را به من نشان بدهند، من اگر بخواهم عمل کنم باید بفهمم رضای خدا در چیست و سخط خداوند در چیست، پس باید پیغمبرش را هم بشناسم و به گفته پیغمبر هم ایمان داشته باشم که وقتی عمل میکنم، هم ایمان به خدا داشته باشم و هم ایمان داشته باشم که کاری که انجام میدهم رضای خدا در همین کار است. از این جهت من باید به پیغمبر ایمان داشته باشم.

این است که میفرماید: وَ ما مَنَعَهُمْ انْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ الّا ... خدا بخل ندارد و از روی بخل رد نمیکند. عمل اینها قابل قبول نیست نه اینکه قابل قبول است ولی خدا رد میکند، چنان که گاهی یک چیز خوب و قابل قبولی به یک انسان میدهند، از روی عصبانیت آن را طرد میکند. مانع و نقصش در خود اینهاست، عمل اینها لایق قبول نیست. هیچ چیزی مانع نمیشود که خدا قبول کند انفاقاتی را که اینها به اصطلاح در خیریهها میکنند، در کارهایی که به حسب ظاهر خیر است و بالاخره نفع عموم در آن است، جز اینکه اینها کفَروا بِاللَّهِ به خدا ایمان ندارند وَ بِرَسولِهِ و به رسول خدا هم ایمان ندارند. بعد دو چیز دیگر ذکر میکند که علامت است برای این که لااقل بر خودشان