نوشته ابو البرکات عبد اللّه بن احمد بن محمود نسفی است که منسوب به «نسف» معرّب «نخشب» از بلاد ماوراء النهر است. وی پیشوای زمان خود، بزرگ فقهای حنفی و در حدیث و تفسیر بسیار مشهور و برجسته بود. تصانیف زیادی در فقه و اصول دارد؛ از جمله همین تفسیر که در آن، خلاصه «تفسیر بیضاوی» و «کشاف» زمخشری را آورده و وجوه مختلف قرائات و اعراب را جمع کرده و نکات بلاغی و محسنات بدیعی و سؤال و جوابها را در ضمن شرح آیه، از «کشاف»، آورده است؛ بی‌آنکه به نام زمخشری تصریح کند. وی در سال 701 در گذشت و در «أیذج» معرّب ایذه- که شهری است بین اهواز و اصفهان در استان خوزستان- به خاک سپرده شد.
تفسیر دیگری نیز به همین اسم به زبان فارسی کهن وجود دارد. این تفسیر، ترجمه مانندی است نوشته ابو حفص نجم الدین عمر بن محمد نسفی حنفی (متوفای 538) در دو جلد به تصحیح دکتر عزیز اللّه جوینی. این تفسیر، به دفعات به چاپ رسیده است. چاپ نخست آن سال 1353 ش انجام یافته که در بخش ترجمه از آن یاد کردیم.