وی انسانی آراسته و دانشمند و فردی صالح و با گرایشی سالم به مسائل اسلامی از جمله تفسیر قرآن می‌نگریست؛ [3] و همین گرایش عقیدتی سالم وی او را به سوی ارادتمندی به خاندان نبوّت سوق داده بود؛ از این رو در تفسیر قرآن هر جا که مرتبط به فضایل این خاندان می‌شد از جادّه انصاف منحرف نمی‌گردید؛ چیزی که در جای جای تفسیر وی بخوبی جلوه‌گر است.
مثلا در ذیل آیه «وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ» [4] می‌گوید: «یعنی أصحاب رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله منهم علی بن ابی طالب علیه السّلام» [5].
اینکه بالخصوص نام مولا امیر مؤمنان را جدا از صحابه یادآور می‌شود، دلیل بر