نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 488
ابن منیر در حاشیه «کشاف» میگوید: «گویا مقصود زمخشری «لامی» است که همراه با تاریخ به کار میرود و گفته میشود: کتبت لعام کذا و شهر کذا». بنابراین معنای آیه این است: فطلّقوهن لمبدء عدّتهنّ؛ یعنی در زمانی که امکان شروع عدّه آنان ممکن است. طلاق در شریعت بر دو قسم است: طلاق سنت و طلاق بدعت. طلاق سنت آن است که جامع شرایط باشد. در این طلاق اگر با زن نزدیکی شده باشد باید در طهارت کامل به سر ببرد که در آن طهارت با او نزدیکی صورت نگرفته باشد. در این هنگام طلاق داده شود و رها گردد تا عدهاش تمام شود. پس از عده دوباره به عقد در آید و با همان شرایط سابق دوباره طلاق داده شود و بر همین منوال در طلاق سوم. این کاملترین شکل طلاق سنت است. نیز جایز است شوهرش در زمان عدّه رجوع کند و پس از همبستر شدن، او را دوباره طلاق دهد یا بعد از رجوع بدون همبستر شدن او را طلاق دهد؛ این طلاق را طلاق عدّی گویند. هر یک از این دو گونه طلاق مطابق سنت است و به اتفاق تمامی فقها جایز و نافذ میباشد. در برابر این طلاق، طلاق بدعی قرار دارد که عبارت است از طلاقی که جامع شرایط نباشد. شیخ طوسی میگوید: «طلاق محرّم (بدعی) آن است که زنی که شوهر با او همبستر شده و از او غایب نگردیده است، در حال حیض یا در حال طهارتی که با او نزدیکی کرده طلاق بدهد؛ چنین طلاقی به نظر ما- فقهای امامیه- واقع نمیشود (صحیح نیست) و عقد نکاح به حال خود باقی است، ولی فقیهان غیر امامی گفتهاند طلاق واقع میشود؛ هر چند عمل حرامی مرتکب شده است. این رأی را ابو حنیفه و پیروان او؛ مالک، اوزاعی، ثوری و شافعی اختیار کردهاند». شیخ همچنین ادامه میدهد: «اگر در یک مجلس سه طلاق بدهد مرتکب بدعت شده است، ولی اگر همه شرایط فراهم بوده، به نظر اکثر فقهای امامیه یک طلاق محسوب میشود، ولی برخی از ایشان گفتهاند اصلا این طلاق صحیح نیست و شافعی میگوید: مستحب است که یک بار طلاق بدهد و اگر دو یا سه بار در یک طهارت که با او همبستر نشده طلاق بدهد چه با یک لفظ باشد و چه با چند لفظ، این طلاق هم واقع میشود و مباح است. همین نظر را احمد و اسحاق و ابو ثور هم
نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 488