نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 369
است: «هیچ سیاهی بر سفیدی ننوشتم و هیچ کس حدیثی برای من نقل نکرد مگر آن که آن را حفظ کردم و هیچ کس حدیثی برایم نگفت که از او بخواهم دوباره تکرار کند». عجلی میگوید: «از 48 صحابی حدیث شنیده بود و حدیث مرسلی نمیگفت مگر آنکه سندش صحیح باشد». ابن ابی حاتم به نقل از پدرش میگوید: «از وی درباره فرایضی (تقسیمات باب ارث) که شعبی از علی علیه السّلام روایت کرده سؤال شد؛ گفت: به نظر من مطالبی است که از گفتار علی علیه السّلام برداشت شده است، و من باور ندارم که علی علیه السّلام فرصتی داشته که در این باره به صورت خاص [تدوین و] گفتاری داشته باشد». ابن حبان در زمره ثقات تابعان درباره او گفته: «او فقیه و شاعر بود. در سال 20 متولد شد و در سال 109 وفات یافت و فردی شوخ طبع بود». طبری میگوید: «ادیب و فقیه و عالم بود». ابو اسحاق گفته است: «در همه علوم یگانه زمانش بود» [1]. ضمنا بهره شعبی از تهمتها کمتر از افراد یاد شده پیشین نبوده است؛ همانند دیگر کوفیان که در معرض تهمت قرار گرفته بودند.
17. عمرو بن شرحبیل
ابو میسره همدانی وادعی کوفی؛ از علی علیه السّلام و عبد اللّه بن مسعود روایت نقل کرده است. در میان اصحاب ابن مسعود از جمله شش نفری بود که عهدهدار تعلیم قرآن و سنت پیامبر بودند و مردم را از دانش خود بهرهمند میساختند. [2] او همچنین از حذیفه و سلمان و قیس بن سعد بن عباده و نظایر آنان از فرزانگان صحابه روایت کرده است. عاصم بن بهدله از قول ابو وائل میگوید: «همدانیها نظیر ابو میسره را ندارند. بسیار روزه میگرفت و به غایت شب زندهدار، عابد و زاهد بود و از فضلای اصحاب ابن مسعود به شمار میرفت و در کوفه امام مسجد بنی وادعه بود». او مورد اطمینان ابن مسعود بود. روزی از او پرسید: ای ابو میسره! نظر تو درباره «بِالْخُنَّسِ، الْجَوارِ
[1] تهذیب التهذیب، ج 5، ص 69- 65. [2] تاریخ بغداد، ج 12، ص 299.
نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 369