بی تردید، پس از پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله صحابه کبار بودند که مسؤولیت پخش و گسترش علوم و معارف اسلامی را بر عهده داشتند؛ زیرا تنها آنان بودند که حاملان پرچم هدایت و پیام رسان دستورات شریعت بودند، و این افتخار را برای همیشه به خود اختصاص دادند. آری، تمامی صحابه در مراتب علمی و دانش اسلامی یکسان نبوده و بر حسب استعدادها و مواهب ذاتی و مقدار حضور علمی نزد پیامبر اسلام، دارای درجات متفاوت بودهاند و هر یک طبق ظرفیت خود از آن منبع سرشار بهره بردهاند: «أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَسالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِها» [2]؛ باران رحمت از آسمان فیض الهی ریزش نمود و پهنای دشتها هر یک به اندازه ظرفیت خود از آن لبریز شده، روان گشتند. «نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ وَ فَوْقَ کُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ» [3]؛ درجه و مرتبه هر که را مشیت و حکمت ما (خداوند) اقتضا کند بالا میبریم و بالاتر از هر دارنده دانشی، دانشوری