حاوى شرح حال و محاسن اشعار شعرائى است كه با تنگى وقت و ضيق فرصت بالبداهة انشاى شعر كرده‌اند. بسال ششصد و بيست و سيّم هجرى قمرى در پنجاه و شش سالگى درگذشت.

ابن ظفر- محمد

- در باب اوّل (القاب) بعنوان حجة الدين مذكور شده است.

ابن الظهير- محمد

- بن احمد بن عمر اربلى، حنفىّ المذهب، مجد الدين اللّقب، ابو عبد اللّه الكنية، ابن الظهير الشّهرة، از مشاهير ادبا و شعراى اواخر قرن هفتم هجرت است كه از مشاهير علماى دمشق و بغداد تحصيل مراتب علميّه نمود، در فقه حنفى نيز بصير بود، ديوان مرتبى در دو جلد بزرگ داشته و بسال ششصد و هفتاد و هفتم و يا نود و هفتم هجرى قمرى درگذشت و ولادتش در سال ششصد و دويم بوده است. (كف و ص 4167 ج 6 س)

ابن ظهيرة- محمد

- بن نجم الدين امين بن ابى بكر بن ظهيره قرشى مكّى حنفى، ملقّب به جمال الدين، معروف به ابن ظهيره، از فضلاى دهم هجرت و مؤلف كتاب الجامع اللطيف فى فضائل مكة و بناء البيت الشريف است كه در مصر چاپ و در باب دهم آن شرح حال امراى مكّه را هم از عهد سعادت حضرت رسالت ص تا سال نهصد و چهل و نهم هجرت نگاشته است. سال وفاتش بدست نيامد و در نهصد و شصتم در قيد حيات بوده است. (ص 150 مط)

ابن عابدين- محمد

- بن محمد امين ذيلا ضمن شرح حال پدرش مذكور است.

ابن عابدين- محمد امين‌

- بن عمر بن عبد العزيز بن احمد دمشقى شافعى حنفى كه بجهت انتساب بجدّ پنجمش محمد معروف به عابدين، به ابن عابدين شهرت يافته است از علماى اواسط قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه در حال صغر قرآن مجيد را حفظ كرد، نحو و صرف و فقه شافعى و اصول تجويد را از شيخ القراء شيخ سعيد حموى فراگرفت پس حديث و تفسير و علم معقول را نيز از سيد محمد شاكر اخذ و حسب الالزام او از مذهب شافعى به حنفى عدول كرده و اصول و فقه حنفى را نيز از وى خواند و مرجع استفاده اكابر وقت گرديد.