بشغل وى (صبّاغى) تمكين نكرده و با عرفا و ارباب حقيقت مراوده داشت، تا روزى پدرش او را براى رنگ كردن لباسهاى مردم در دكان رنگرزى نشانده و خودش پى كارى رفت لكن او اصلا كارى نكرده و مشغول عبادت بود اينك پدر، بعد از مراجعت متغيّر الحال گرديد پس او نيز تمامى آن لباسها را جمع كرده و بيك خم ريخت، پدر، از اين حال ديگر خشمناك گرديد كه لباسهاى مردم كه هريكى رنگى غير از رنگ ديگرى لازم داشته ضايع گرديدند لكن بعد از بيرون آوردن لباسها، ديدند كه هريكى از آنها با رنگ موافق دستور صاحبش ميباشد پس پدر از ته دل وى را بحال خود بگذاشت و از اشعار او است:

در شعبان سال ششصد و دوازدهم هجرت درگذشته و هريك از دو جمله: بو الحسن مجتبى- 612 و بو الحسن رهبر اوليا- 612 مادّه تاريخ او است.

(ص 486 ت و 256 ج 2 خه)

ابن الصباغ- على‌

- بن محمد بن صباغ مكى مالكى، ملقّب به نور الدين، معروف به ابن الصباغ، از اكابر علماى مالكيّه قرن نهم هجرت و مؤلف كتاب: الفصول المهمة فى معرفة الائمة و فضلهم و معرفة اولادهم و نسلهم ميباشد كه در ايران چاپ و بس مشهور و در مقابل كتاب مطالب السؤل محمد بن طلحه شافعى مذكور و همانا مرادش از ائمّه، دوازده امام معصوم شيعه ميباشد كه براى هريك از آن ذوات مقدسه كه اوّلشان حضرت على بن ابيطالب ع و آخرشان حضرت امام مهدى منتظر غايب است فصلى منعقد ساخته اينك بعضى از اجلّه باستناد همين كتاب خصوصا جمله مذكوره در اوّل آن (الحمد للّه الذى جعل من صلاح هذه الامة نصب الامام العادل الخ) بتشيّع مؤلف آن معتقدند و در سال هشتصد و پنجاه و پنجم هجرى قمرى وفات يافته است.

مخفى نماند كه در روضات الجنّات نام و نسب صاحب ترجمه را برخلاف مشهور صالح بن عبد اللّه بن جعفر اسدى كوفى ملقّب به محيى الدين نوشته است.

(ص 70 هب و 324 ج 1 نى و سطر 6 ص 487 ت)