لام بودن آن را نسبت بقول داده و اين مطلب علاوه‌بر منافات اقوال علماى رجال، منافى قول خود علّامه هم ميباشد كه در خلاصه به لام بودن آن تصريح كرده است. ناگفته نماند كه عبد اللّه نجاشى والى اهواز هم (كه حضرت صادق ع رساله اهوازيّه را بنام او مرقوم فرموده) نوه يا نتيجه همين ابو السمال بوده و ضمن شرح‌حال نجاشى احمد اشاره نموديم.

(اعيان الشيعة و غيره)

آل ابى سيره‌

همان آل سبره فوق است كه تالى سين حرف ب بوده است.

آل ابى شعبه‌

خانواده بزرگى شيعى است در كوفه كه بهترين شعب شيعه و از اصحاب ائمّه اطهار ع، تماما ثقه و جليل القدر و دوستدار اهل بيت عصمت ع، مسموع القول و روايات ايشان مقبول، از آن‌رو كه بمرام تجارت بحلب ميرفته‌اند هريكى از افراد ايشان بحلبى شهرت يافته و خانواده را هم به حلبيون موصوف دارند و الّا عراقى كوفى هستند.

از مشاهير افراد اين خانواده على بن ابى شعبه، عمر بن ابى شعبه، محمد و عبيد اللّه و عمران و عبد الاعلى پسران على بن ابى شعبه، احمد بن عمر بن ابى شعبه، يحيى بن عمران بن على بن ابى شعبه بوده و شرح‌حال ايشان موكول بكتب رجاليّه است.

محمد مذكور كه محمد بن على بن ابى شعبه و به ابن ابى شعبه معروف و كنيه‌اش ابو الحسن است از اكابر و ثقات فقها و محدّثين اماميّه و از اصحاب حضرت باقر ع بوده و كتابى در تفسير و كتاب مبوبى در حلال و حرام داشته است. عبيد اللّه نيز كتابى در فقه نوشته و بنظر مبارك حضرت صادقش رسانده و مورد تحسين و تصحيح آن حضرت واقع شد و فرمودند كه مخالفين، مانند آن را ندارند و بقول شيخ طوسى نخستين كتابى است كه در فقه شيعه تأليف يافته است. اما خود ابو شعبه كه سرسلسله اين خانواده ميباشد از اصحاب حضرت امام حسن و امام حسين ع ميباشد و وثاقت و جلالت او مسلّم خاصّ و عامّ و اسم خود و پدرش بدست نيامده و تنها بكنيه‌اش شهرت دارد.

(ص 18 ج 5 عن و كتب رجاليه)