نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 8 صفحه : 356
ليث اذا اقتحم الابطال حومته
يفنى الكتائب لا يبقى و لا يذر
زمان و مشخّص ديگرى بدست نيامد. (ص 52 تخ و 61 ج 1 خيرات)
ام وهب
زن عبد اللّه بن عمير كلبى است كه با شوهرش روز عاشورا در حضور حضرت سيد الشهدا ع بودهاند. موافق آنچه از ابن الاثير نقل شده عبد اللّه از كوفه نزد آن بزرگوار آمد و زنش نيز با وى بود تا آنكه يسار از موالى زياد و سالم از موالى عبيد اللّه بن زياد بميدان آمده و مبارز طلبيدند پس عبد اللّه بمبارزت برخاسته و يسار را كشت، زنش ام وهب عمودى برداشته و بطرف شوهر رفته و ميگفت فداك ابى و امى و عبد اللّه او را برميگردانيد، او نيز امتناع كرده و ميگفته است كه ترا بدين حال نميگذارم تا آنكه بميرم پس حضرت حسين ع ندايش درداده و فرمود كه خداوند عالم شما را جزاى خير بدهد برگرد رحمك اللّه كه بر زنان جهاد نيست پس آن زن سعادتمند محض امتثال امر حجة اللّه برگشت و عبد اللّه نيز بدست سالم بشهادت رسيد.
(ص 30 ج 6 عن)
ام هارون
از عبّاد و زهّاد نسوان ميباشد كه همهشب تا سحر مشغول عبادت بود، از رسيدن شب شاد و از آمدن روز اندوهگين مىشد، از خوردنيها تنها بنان قناعت مىكرد، بيست سال موى سرخود را شانه نكرده بود. كراماتى نيز بدو منسوب داشته و گويند در صحرا به شير درنده برخورده و ميگفته است كه اگر از گوشت من چيزى قسمت تو شده بيا و بخور پس شير روى از وى برتافته و بسوى ديگر ميرفت. زمان و اسم و مشخّص ديگرى بدست نيامد.