آن حضرت باحضار سنگ‌ريزه‌اى كه در آنجا بوده اشارت فرمود و آن را بخاتم مبارك خود مهر زد و نقشه مهر در آن ظاهر گرديد پس فرمود هركه اين عمل را قادر باشد او امام مفترض الطاعه ميباشد اينك بعد از وفات آن حضرت بحضور امام حسن مجتبى ع رفتم، او نيز بدون اظهار من امر باحضار سنگ‌ريزه نموده و بهمان رويه مهر كردند. هم‌چنين در حضرت سيد الشهدا ع و بعد از شهادت آن حضرت در صد و سيزده سالگيم با بدن مرتعش شرفياب حضور امام سجّاد ع شدم، آن حضرت نخست با انگشت سبّابه اشاره بمن كرده و آن رعشه بدن كه از كثرت پيرى داشتم مرتفع شد سپس بروش پدران خود امر باحضار سنگ‌ريزه كرد و بهمان قرار مذكور مهر نمود، بعد از آن بحضور مبارك هريك از حضرت باقر و صادق و كاظم و رضا عليهم السلام على الترتيب شرفياب شدم و قضيه بهمان قرار مذكور وقوع يافت و خود حبابه نه ماه بعد از مهر كردن امام رضا ع برحمت ايزدى نايل گرديد. بموجب روايت غيبت طوسى آن حضرت با پيراهن شخصى خودش كفن نمود و اين خبر در كافى و خرايج راوندى و اعلام الورى طبرسى و ديگر كتب معتمده منقول است و نهايت جلالت حبابه را برهانى قاطع ميباشد و بمدلول آن، عمر حبابه فوق العاده و از خوارق عادات است زيرا كه در موقع ملاقات امام سجّاد ع كه اوايل سال شصت و يكم هجرت بعد از وقعه كربلا ميباشد صد و سيزده‌ساله بوده و تشرّف بحضور امام رضا ع نيز كه بعد از وفات امام كاظم ع است در سال صد و هشتاد و سيّم يا ششم يا نهم بوده پس تمام عمر او دويست و سى و شش يا نه يا چهل و دو سال ميباشد. شواهد بسيارى براى صدق روايت مذكور حبابه قائم و جمله السلام على خاتم الحصاة هم در زيارت هفدهم ربيع الاول امير المؤمنين ع اشاره بهمين قضيه حبابه و ام اسلم و ام غانم سابقى الذكر است.

(تنقيح المقال و غيره)

ام النساء- بنت عبد المؤمن‌

- تاجر فاسى و از شعراى نسوان عرب است كه طبعى موزون داشته و اشعار آبدار ميگفته و از او است: