بنى المصطلق (عشيره جويريه) در تحت تملك داشتند محض پاس قرابت آن حضرت آزاد كردند اينك بدين‌وسيله صد نفر غلام و كنيز آزاد گرديدند.

عايشه گويد زنى سراغ ندارم كه خير او نسبت بعشيره‌اش بيشتر از جويريه باشد بارى جويريه هفت حديث از آن حضرت روايت كرده و در سال پنجاه و ششم هجرت در هفتاد سالگى در مدينه وفات و مروان بن حكم والى وقت بجنازه‌اش نماز خواند و در بقيع مدفون شد و لفظ جناب- 56 مادّه تاريخ او است. مخفى نماند كه نام اصلى جويريه، بره بوده و از طرف حضرت رسالت موسوم به جويريه گرديده است كه (بضمّ اوّل و فتح ثانى و فتح و تخفيف خامس) كه مصغّر جاريه ميباشد.

(تنقيح المقال و اعلام الورى و نور الابصار و ص 91 ج 1 خيرات)

و- ام المؤمنين- حفصه‌

- بنت عمر بن خطّاب بن نفيل قرشيه عدويه و مادرش زينب بنت مظعون بن حبيب بن وهب است. حفصه نخست زن خنيس بن حذافه سهمى بود، بعد از وفات خنيس عمر خواست كه دخترش را بابو بكر يا عثمان تزويج نمايد لكن ابو بكر در جواب ساكت شد و چيزى نگفت عثمان نيز جواب داد كه زوجه‌ام رقيه بنت النّبى تازه وفات يافته اينك هنوز خيال مزاوجت ندارم. عمر از اين جواب عثمان، شكايت بحضرت رسالت ص برد آن حضرت فرمود حفصه بشخصى بهتر از عثمان تزويج كرده و عثمان نيز زنى بهتر از حفصه را تزويج خواهد نمود اينك خود آن حضرت در سال دويم يا سيّم هجرت حفصه را در حدود بيست و يك سالگيش تزويج كرد و دختر خود ام كلثوم را نيز بعثمان تزويج نمود.

در قاموس الاعلام گويد بعد از اين، آن حضرت حفصه را بجهت قضيه‌اى (راجع به عسل) كه در تفسير سوره تحريم مذكور است طلاق داد، عمر بسيار مكدّر و متأسف شد اينك حسب الاشاره جبرئيل، بار دويم آن حضرت حفصه را تزويج نمود. حفصه شصت حديث از آن حضرت روايت كرده و در زمان خلافت عثمان يا در سال چهل و يكم يا دويم يا پنجم يا هفتم هجرت در مدينه درگذشت، مروان بن حكم والى وقت بجنازه‌اش نماز خوانده‌