ام عبد اللّه- عايشه بنت ابى بكر

- بعنوان ام المؤمنين خواهد آمد.

ام عبد اللّه- فاطمه بنت الحسن المجتبى ع‌

- حرم مطهّر حضرت سجّاد ع و والده معظّمه حضرت باقر ع بوده و حضرت باقر اوّلين حسينى ميباشد كه نسل سبطين ع در وى بهم پيوسته است، چنانچه عبد اللّه محض ابن حسن مثنى ابى الحسن المجتبى ع نخستين حسنى است كه داراى اين شرف ميباشد. مادر فاطمه هم اسماء بنت عبد الرحمن بن ابى بكر بوده و يكى از بنات طاهرات حضرت امام حسين ع نيز كنيه ام عبد اللّه را داشته است. (ص 58 تخ و 154 ج 1 خيرات)

ام عثمان‌

از محدّثين و اصحاب حضرت رسالت ص و دختر سفيان يا ابو سفيان است و يكى از اصحاب حضرت صادق ع نيز اسم جويريه و كنيه ام عثمان داشته است. (ص 429 خل و 497 ج 13 عن)

ام عز الدين- بنت شيخ صدر الدين‌

- اسعد بن عثمان بن اسعد، از مشاهير محدّثين عامّه ميباشد كه لقب ست الامناء داشت، از جدّ خود روايت حديث نموده و از مشايخ علم الدين برزالى استاد صلاح الدين صفدى بوده و در سال هفتصد تمام هجرت درگذشته است. (ص 51 ج 2 خيرات)

ام عطيه‌

كنيه چند تن از نسوان اصحاب است.

ام عقبه‌

زن غسان بن جهضم كه از زيباترين زنان عصر خود و از حيث اخلاق و صفات حميده نيز اجمل و اكمل ايشان بود، شوهرش غسان نيز بهمين جهت مفتون و مجذوب او بوده است. در حين وفات خود با حسرت تمام بر وى نگريسته و گريه ميكرد و ميگفت چند شعرى بتو گفته و در آنها از چگونگى رفتار تو كه بعد از مرگ من معمول خواهى داشت سؤال كرده‌ام و سوگندت ميدهم كه راست جوابم بدهى ام عقبه گفت بخدا سوگند كه دروغت نخواهم گفت پس غسان اين اشعار را فروخواند: