جعفر هم نوزده ساله بود ولى سنّ‌وسال عبد اللّه در جائى بنظر نرسيد.

در جلالت و عظمت و شهامت و قوت قلب و داراى مقام تسليم و رضا بودن حضرت ام البنين همين بس كه در مدينه پس از استماع شهادت چهار فرزندش فرمود كه اولاد من بندهاى قلب مرا بريدند لكن تمامى مخلوقات تحت فلك، فداى وجود مقدس ابى عبد اللّه الحسين ع است مرا از آن بزرگوار خبرى دهيد تا آخر قضيه.

(تنقيح المقال و ص 24 ج 17 عن و غيره)

ام البنين- نجمة

- همان ام البنين اروى مذكور فوق است.

ام البهاء- فاطمه‌

- بنت فهد كه دختر حافظ تقى الدين محمد بن محمد بن فهد هاشمى و خواهر امّ هانى بنت فهد آتى الذكر بوده و از مشاهير محدّثين و از مشايخ جلال الدين سيوطى ميباشد. از بسيارى از مشايخ وقت اجازه داشته و از كثرت جلالت به ست قريش معروف بوده است. (ص 54 ج 2 خيرات)

ام جحدر- عامريه‌

- از محدّثين عامّه است.

ام جعفر- امة العزيز

- در باب القاب بعنوان زبيده نگارش داده‌ايم.

ام جعفر- بنت عبد اللّه‌

- بن عرفطه از زنان انصار، بصلاح و عفت و وفور عقل و درايت در غايت اشتهار بود. احوص بن محمد انصارى از شعراى اسلام بدون اينكه او را ديده باشد اشعارى بناحق درباره او گفته و از آنها است:

ام جعفر محض بجهت دفع تهمت نزد احوص رفته و باتكال سند معجولى قيمت گوسفندان خود را از وى مطالبه نمود احوص نيز اصل معامله گوسفند را انكار كرده و ناشناسائى او را اظهار داشت هرچه امّ جعفر در مطالبه اصرار مينمود او نيز در انكار ميافزود و براى ناشناسائى قسم اكيد ياد مينمود تا آنكه در اثر هاى‌وهوى ايشان جمعى وافر حاضر و از جريان قضيه مستحضر گرديدند، ام جعفر با صداى بلند ايشان را اسكات كرد و احوص‌