سال وفاتش بدست نيامد. (عن و ص 435 ج 1 نى و 127 ج 6 تاريخ بغداد)

ابن هزار مرد- عبد اللّه بن محمد

- بن عبد اللّه بن عمر بن احمد بن مجمع بن مجيب صريفينى، مكنّى به ابو محمد، معروف به ابن هزار مرد، از محدّثين قرن پنجم عامّه ميباشد كه از ابو حفص كتانى و ديگر مشايخ وقت استماع حديث و روايت كرده و خطيب صريفين بود، بارها ببغداد آمده و بروايت احاديث شريفه پرداخت، خطيب بغدادى (متوفّى بسال 463 ه ق- تسج) نيز از وى روايت نموده و به صدوق بودنش ستوده است.

او از مشايخ روايت غانم بن حسين (متوفّى بسال 525 ه ق- ثكه) و عبد الكريم بن عبد الرزاق (متوفى بسال 522 ه ق- ثكب) و طاهر بن محمد بن طاهر (متوفى بسال 528 ه ق- ثكح) نيز بوده و پدرش محمد بن عبد اللّه بهزار مرد شهرت داشته است.

سال وفاتش بدست نيامد. صريفين بفتح اوّل و كسر ثانى و رابع ديهى است در كوفه و يكى ديگر در نهروان و يكى هم در حلّه.

(مراصد و ص 230 و 257 و 290 طبقات الشافعية و ص 146 ج 10 تاريخ بغداد)

ابن هشام‌[1]

ابن هشام- احمد

- بن احمد بن هشام سلمى نحوى، خطيب شهر بسطه معروف به جدّه، مكنّى به ابو جعفر، از معاصرين عبد اللّه بن يوسف مذكور ذيل بوده و در هفتصد و پنجاهم هجرت در سى سالگى درگذشت.

(ص 101 ج 1 كمن و سطر 23 ص 456 ت)

[1]- ابن هشام- بر وزن كتاب، عنوان مشهورى جمعى از ادبا و ارباب كمال ميباشد و در اينجا بعضى از ايشان را باندازه مساعدت منابع موجوده تذكر ميدهيم و در صورت اطلاق و نبودن قرينه منصرف به عبد اللّه بن يوسف صاحب مغنى اللبيب معروف بوده و در غير او محتاج بتصريح و توضيح و قرائن خارجيه است.