و از اشعار او است:

در ذيقعده هفتصد و سى و سيّم هجرت بسبب تصادف سنگ منجنيق درگذشت.

(كف و ص 678 ج 1 س و 91 ج 4 كمن)

ابن الهبارية- محمد بن محمد

- بن صالح بن حمزة بن عيسى بغدادى هاشمى عباسى، كه به نظام الدين ملقّب به ابو يعلى مكنّى، بجهت انتساب بجدّ مادريش هبار به ابن الهبارية معروف، نسبش با يازده واسطه بعبد اللّه بن عباس بن عبد المطلب موصول و بهمين جهت به شريف ابو يعلى موصوف است از مشاهير شعرا ميباشد كه اشعارش در غايت فصاحت و بلاغت و مقبول عامّه بوده و از او است:

لكن بسيار بدگو و عيب‌جو و كسى از شرّ زبانش ايمنى نداشت، پيوسته ملازم خدمت نظام الملك حسن بن على بن اسحق وزير سلطان الب‌ارسلان سلجوقى و مشمول الطاف و مراحم فوق العاده وى بود تا آنكه مابين نظام الملك و تاج الملك ابو الغنائم باقتضاى رقابت، منافرتى حاصل شد و تاج الملك از ابن الهبارية خواستار هجو نظام الملك گرديده و با وعده صله و انعام تمام مستظهرش گردانيد لكن ابن الهبارية محض پاس مراحم بيكران نظام الملك امتناع جست و عاقبت در نتيجه اصرار بسيار اين اشعار را گفت:

اين اشعار مسموع نظام الملك كه از اهل طوس بوده گرديد و گفت اين شعر اشاره بمثلى است سائر و دائر كه گويند: اهل طوس بقر و با وجود اين، آن وزير شهامت تخمير در نتيجه حسن خلق و بردبارى كه داشته بمراتب افضال و انعام خويش بيفزود. اشعار بسيارى نيز در مرثيه حضرت حسين بن على ع بابن الهباريه منسوب ميباشد و در تذكره‌