البته قدرت هزار بيت را دارد لكن كسى كه بدين روش: (اتانا بنو الاملاك- الخ) شعر گويد همانا شبى ده و پانزده بيت بيشتر نخواهد بود پس ابو العتاهيه منفعل گرديد. ابن مناذر در بدايت حال مستقيم الاحوال و عابد و زاهد و متّقى و منزوى بود تا بعد از وفات عبد الحميد بن عبد الوهاب ثقفى كه زياده از حد علاقه‌مندش بوده از كثرت حزن و غم و تألم لاابالى شد، بهجو و بدگوئى و انواع آزار و اذيّت مردم از عقرب انداختن ميان ايشان و مركب ريختن در ظروف آب ايشان و مانند آنها پرداخت تا عاقبت به حجاز تبعيد شد و در سال صد و نود و هشتم هجرت درگذشت.

(ص 55 ج 19 جم و 413 ج 1 نى و 90 هب و 83 ج 2 ع)

ابن منجب- على بن منجب‌

- بعنوان ابن الصيرفى على نگارش داديم.

ابن المنجم- عبد الرحمن‌

- بن مروان تنوجى، مكنّى به ابو محمد، معروف به ابن المنجم، از مشاهير وعّاظ و شعراى قرن ششم هجرى قمرى ميباشد، از كثرت قربى كه نزد خليفه داشته بسمت سفارت بموصل و دمشق رفته و از اشعار او است:

در سال پانصد و پنجاه و هفتم درگذشت. (ص 671 ج 1 س)

ابن المنجم- يحيى‌

- بن على بن يحيى ضمن عنوان منجّم نديم نگارش يافته است.

ابن مندويه- احمد

- بن عبد الرحمن بن مندويه، طبيب اصفهانى، مكنّى به ابو على، از اكابر و اعيان اطبّاى قرن چهارم هجرى عهد ديالمه ميباشد كه خدمات شايانى بعلم شريف طبّ كرده است و از تأليفات او است:

1- الاغذية 2- الجامع الكبير 3- الجامع المختصر فى الطب كه ده مقاله است 4- كافى يا قانون صغير 5- المدخل الى الطب 6- المغيث در طب 7- نهاية الاختصار در طبّ و در سال چهار صد و دهم هجرت درگذشت.

(كف و 285 خع و 88 ج 1 مر و 671 ج 1 س)