ابن مارى- يحيى‌

- بن يحيى بن سعيد، بصرى مسيحى، معروف به ابن مارى، اديبى است كاتب شاعر طبيب نحوى لغوى كه در اكثر فنون متداوله متفنّن بوده و با طبابت و كتابت امرارمعاش ميكرد كتاب المقامات الستين كه در نهايت جودت ميباشد از مصنّفات او است. عماد كاتب اصفهانى از وى روايت ميكند و از اشعار او است:

در سال پانصد و هشتاد و نهم هجرى قمرى درگذشت.

(ص 40 ج 20 جم)

ابن ماسويه‌[1] ابن ماسويه- عيسى بن ماسويه‌

- از اطبّاى اواخر قرن دويم هجرت ميباشد كه در انواع صناعات طبّيّه ماهر و با حسن سلوك و اخلاق نيكو موصوف بود. ماداميكه در مزاج مريض تجويز دوا نكرده و سبب بهبودى او نميشد حق المعالجه نگرفته بلكه حرامش مى‌شمرد. دو كتاب قوى الاغذية و من لا يحضره الطبيب تأليف او بوده و سال وفاتش بدست نيامد. (ص 52 ج 2 مه و 264 ج 1 مر)

ابن ماسويه يحيى- يا ابن ماسويه يوحنا-

بن ماسويه سريانى، مكنّى به ابو زكريا، از متميّزين اطبّاى قرن سيّم هجرت ميباشد كه نزد اكابر وقت‌

[1]- ابن ماسويه- در دوره خلافت عباسى چهار تن از اطباى نامى بهمين عنوان ابن ماسويه معروف، همه ايشان به بنى ماسويه مشهور و پدرشان ماسويه نيز از اطباى سريانى بوده و در بيمارستان جندى‌شاپور بمعالجه و دواسازى اشتغال داشته است. با اينكه حرفى از علم طب نخوانده بود ولى در اثر تجربه و كثرت مواظبت عملى بصيرتى بسزا در معالجه داشت و عاقبت در سلك اطباى دربار هارونى منسلك شد و هريك از فرزندانش جرجيس و عيسى و ميخائيل و يوحنا نيز در دربار خلفاى وقت داراى مقامى عالى بوده و در تراكيب ادويه مجرباتى داشته‌اند كه در كتب طبى نقل است. چون تأليفاتى به عيسى و يوسف پسران ماسويه منسوب دارند اينك محض استيناس حال مؤلف آنها شرح حال اجمالى ايشان را تذكر ميدهد.